บทที่ 11

มุมมองของโรส

ฉันค่อยๆ หย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ หัวใจเต้นระรัวด้วยความคาดหวังว่าท่านอัลฟ่าจะพูดอะไร สายตาคมกริบของเขายังคงจับจ้องมาที่ฉันไม่วางตา และฉันก็พยายามอย่างยิ่งที่จะสบตากับเขา รู้สึกถึงความกลัวผสมปนเปกับความรู้สึกแปลกๆ ที่วูบวาบอยู่ในอก

ฉันอดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นหยดน้ำที่ไหลเป็นทา...