บทที่ 113

เวลาดูเหมือนจะยืดออกและบิดเบี้ยว เปลี่ยนทุกวินาทีให้กลายเป็นชั่วชีวิตแห่งความทุกข์ทรมาน

ความหนาวเย็นคืบคลานลึกลงไปในกระดูก กัดกินผมทุกครั้งที่หายใจอย่างยากลำบาก

แต่เสียงร้องไห้อย่างไม่หยุดหย่อนและสิ้นหวังของเอลซีนั่นเองที่บาดลึกเข้ามาในความเงียบงันเหมือนคมมีด ทำลายผมลงในแบบที่ไม่สามารถอธิบายได้......