บทที่ 118

มุมมองของแอชตัน

ลมหนาวปะทะใบหน้าของผมขณะยกกล้องส่องทางไกลขึ้น เพ่งมองจากหอสังเกตการณ์ที่ทอดสายตาไปยังสุดขอบอาณาเขตของฝูง ภูมิประเทศเบื้องล่างทอดยาวออกไป—ถนนคดเคี้ยว อาคารที่พังทลาย แนวป่าทึบที่อยู่ไกลออกไป ทุกอย่างยังคงนิ่งเงียบในแสงสุดท้ายของยามบ่ายที่กำลังจะลับไป แต่มันคงอยู่ได้ไม่นาน

ฮันต์ซ...