บทที่ 123

ผมกระแทกประตูรถเปิดแรงกว่าที่จำเป็น กลิ่นยาฆ่าเชื้อและผ้าลินินซักใหม่จากโรงพยาบาลโชยเข้าจมูกทันที

กรวดส่งเสียงกรอบแกรบใต้รองเท้าบู๊ตขณะที่ผมก้าวยาวๆ ตรงไปยังทางเข้า ฮันต์ก้าวตามมาข้างๆ รักษาจังหวะให้ทันกัน

ความร้อนจากแดดยามบ่ายแก่ๆ แผดเผาลงมาบนร่างเรา แต่ผมแทบไม่รู้สึก เลือดในกายผมยังคงร้อนรุ่มเกิ...