บทที่ 125

เสียงเครื่องยนต์คำรามเบาๆ เติมเต็มความเงียบระหว่างเรา มีเพียงเสียงที่ปัดน้ำฝนเป็นจังหวะที่ปาดหยาดฝนบางๆ บนกระจกหน้า

ถนนโล่งสนิทในเวลานี้—เกือบตีสี่—แต่บรรยากาศยังคงหนักอึ้ง ค่ำคืนยังไม่พร้อมจะปล่อยเราไปง่ายๆ

เราเกือบถึงบ้านแล้ว

ฮันต์นั่งอยู่หลังพวงมาลัย กำพวงมาลัยแน่นจนข้อนิ้วขาว ดวงตาคมกริบกวาดม...