บทที่ 42

เย็นย่ำลงแล้ว และงานเลี้ยงในสวนก็เปลี่ยนไปเป็นกลุ่มเล็กๆ ที่นั่งสบายๆ ใต้ฟ้าที่อาบแสงจันทร์ โรสกับลิเบียนั่งอยู่บนระเบียง แต่ละคนห่อตัวในผ้าห่มอุ่นๆ แบ่งปันบทสนทนาแผ่วเบาและเสียงหัวเราะ

ช่วงเวลาเช่นนี้เองที่ย้ำเตือนผมว่าทำไมผมถึงเลือกโรสเป็นเมทของผม ความใจดีที่แท้จริงของเธอและความผูกพันที่เธอกำลังส...