บทที่ 48

ฉันรีบก้าวลงจากรถเมื่อเรากลับมาถึงบ้านที่คุ้นเคยอีกครั้ง - เห็นลิเดียยืนอยู่ข้างนอกบนพื้นกรวด คอยการมาถึงของเราอยู่

ฉันพุ่งเข้าไปหาเธอทันที ขณะที่เธออ้าแขนรับพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆ - เชื้อเชิญให้ฉันกระโจนเข้าสู่อ้อมกอดอันแน่นแฟ้นของเธอ

"เราทำได้แล้ว!" ฉันบอกเธอ พลางหมุนตัวเราไปรอบๆ ขณะที่เธอหัวเราะ...