บทที่ 57

ข้าเมินสายตาที่จับจ้องมาขณะที่เราเดินไปยังโต๊ะส่วนตัว – ทำให้ทุกคนในห้องรับรู้ถึงการมาถึงของฝูงเราในทันที

ข้ายังไม่ได้มองไปทางเจคอบ แต่ก็รู้ว่าเขายืนอยู่ตรงไหนและรู้ว่าตอนนี้เขาคงเห็นพวกเราแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย

ข้าเคารพเจคอบอยู่มากก็จริง แต่ก็ไม่ชอบความคิดที่เขาจัดให้นั่งบนเวทีเหนือแขกคนอื่น ๆ ในง...