บทที่ 59

เลือดในกายผมร้อนผ่าว... อารมณ์เดือดพล่านจนอยากจะลากร่างไร้เรี่ยวแรงของเดอร์ริคไปทั่วโถงใหญ่ - กำจัดมันให้พ้นไปจากโลกของหมาป่า

ตอนนี้ไม่มีใครกล้ามองผมตรงๆ พวกเขาสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนไปขณะที่ผมกระทืบเท้ากลับไปที่โต๊ะ - โดยมีผู้หญิงสองคนเดินตามติดอยู่ข้างหลัง

ทั้งคู่หายไปนานเกินไป...

เซนกระสั...