บทที่ 67

เวลาในห้องขังที่หนาวเย็นและชื้นแฉะดูเหมือนจะยืดเยื้อออกไปไม่รู้จบ

เสียงกรีดร้องจากที่ไกลๆ และเสียงโซ่กระทบกันดังก้องสะท้อนไปตามทางเดินที่มีแสงสลัว ทำให้ฉันตระหนักว่า อันที่จริงแล้ว ฉันไม่ได้เป็นนักโทษเพียงคนเดียวที่ถูกขังอยู่ที่นี่...

ประสาทสัมผัสของฉันมันด้านชาจากการขาดแสงธรรมชาติในนี้ ประกอบกับป...