บทที่ 74

อยากกินอะไรไหม ไม่ใช่อาหารโรงพยาบาลน่าเบื่อแบบนี้นะ ฉันไปหาพ่อครัวประจำฝูงที่เก่งที่สุดแถวนี้แล้วให้เขาทำอะไรอร่อยๆ ให้เธอดีไหม แอชตันเสนอพลางกุมมือฉันไว้เหมือนที่เขาทำมาตลอดตั้งแต่ฉันฟื้น—อยู่ข้างๆ ฉันไม่ห่าง

ฉันมองออกว่าเขาเหนื่อยมากจากใบหน้าที่อิดโรยและดวงตาที่คล้ำลึก แต่เขาก็ยังพยายามฝืนเอาไว้....