บทที่ 111: เขารู้เกี่ยวกับฉันมากนัก

มุมมองของดาเลีย

"น่าจะเห็นหน้าตัวเองตอนนั้นนะ" ฉันหัวเราะเสียงดังขณะที่พนักงานเสิร์ฟนำเราไปยังโต๊ะกลางห้องโถงซึ่งเห็นได้ชัดว่าจองไว้สำหรับเรา

"อย่าทำแบบนี้อีกนะ" เจสันขมวดคิ้วขณะนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับฉัน

"โธ่...ฉันก็แค่แกล้งเล่นน่า" ฉันทำปากยื่น วางคางลงบนมือ "นายก็ทำเหมือนกันตอนอยู่ที่รถ"

"อือฮึ"...