บทที่ 127: ฉันสามารถอยู่ได้

มุมมองของดาเลีย

"บอกเธอไปสิเจเรมี่" โซอี้กอดอก

"บอกอะไรเหรอ?" เจเรมี่ยักคิ้ว แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินที่เราคุยกันก่อนหน้านี้ ทั้งที่เรารู้กันอยู่ว่าเขาได้ยินทุกคำ

"ว่าระหว่างเราไม่มีอะไรกันไง" เธอขมวดคิ้วใส่เขา

"โอ๋ แต่ระหว่างเรามันมีอะไรกันอยู่นะ" เขายักคิ้วรัวๆ ขณะที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้...