บทที่ 129: คุณไม่ได้ส่งเสียงระฆังประตู

มุมมองของดาเลีย

ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าเขาจะทำอะไรฉัน แล้วเจสันก็คงหมดสิทธิ์เป็นเพื่อนกับพี่ชายฉันได้เลย

“ไงจ๊ะสาวน้อย” ฉันสะดุ้งกับเสียงที่ไม่คุ้นเคย ฉันกำลังนอนอยู่บนเตียงและประตูอยู่ด้านหลัง ฉันจึงต้องหันไปดูว่าใครอยู่ที่ประตู แต่ดูเหมือนว่า ณ จุดนี้ฉันขยับตัวไม่ได้เลย ฉันกลัวมากจนได้แต่นอนตัวแข็...