บทที่ 16 - ฉันสามารถขับคุณกลับบ้านได้

มุมมองของดาเลีย

"เรา...เป็นเพื่อนกัน...มั้งคะ" ฉันก้มหน้าลง สายตาจับจ้องไปที่มือของเขา เขาคลายกำปั้นออกแล้วเลื่อนฝ่ามือมาจะแตะใบหน้าฉัน แต่แล้วก็ชะงักไป ก่อนจะหันไปต่อยกำแพงแทน นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย

"ทำไมคุณถึงไปกินมื้อเที่ยงกับมัน" เขาถามด้วยเสียงทุ้มแหบ

"ก็เพราะเขาเป็นเพื่อนฉันนี่คะ แล้วก...