บทที่ 166: การส่งข่าว

“ก็ต้องไม่รู้อยู่แล้วสิ” โซอี้ส่ายหัวอย่างล้อเล่น

“ถ้างั้น... ผมเร่งเรื่องเลยดีกว่า” ผมดันแก้วไปข้างหน้า “ผมเรียกคุณมานี่เพราะอยากจะคุยเรื่องเพื่อนของคุณ...” มือของโซอี้ที่กำลังจะยกขึ้นเรียกบริกรค้างอยู่กลางอากาศ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ หันมาเผชิญหน้ากับผม “...ดาเลีย” ตาของเธอเบิกกว้าง สีหน้าเปลี่ยนจากสง...