บทที่ 71: โทรหาฉัน

ผมทนไม่ไหวแล้ว... ผมไม่สนแล้วว่าใครจะมองอยู่หรือไม่ มันเกินพอแล้วที่ดาเลียเกาะแขนเขาราวกับว่าหลงใหลเขาหนักหนา... แล้วนี่ยังจะมาเรียกเธอว่าแฟนอีกเหรอ?! ไม่มีทาง "เธอไม่ใช่แฟนของแก"

"โว้ว... โอเค" ไคล์หัวเราะหึๆ ในลำคอขณะเดินขึ้นไปบนเวที ส่วนดาเลียก็พยายามอย่างที่สุดที่จะไม่มองมาทางผม มือผมกำหมัดแน่น...