บทที่ 78: โอ้ ซี

ตอนที่ฉันมองตึกรามบ้านช่องเคลื่อนผ่านไปนอกหน้าต่าง ฉันก็อดคิดไม่ได้ว่าการไปอยู่กับโซอี้จะเป็นยังไงนะ มันต้องไม่น่าเบื่อแน่ๆ เพราะยัยนั่นน่ะตัวป่วนชัดๆ ฉันเผลอกัดริมฝีปาก พยายามกลั้นหัวเราะกับความคิดของตัวเอง

"ขำอะไรอยู่เหรอ" เสียงของไรอันดังขึ้น ทำลายความเงียบสงัดที่ก่อตัวขึ้นในรถ เขาทำให้ฉันสะดุ้ง...