บทที่สามสิบเก้า

โรมันไม่แปลกใจเลยกับท่าทีนั้น เขายิ้มมุมปาก “หงุดหงิดเหรอเรา?” เขาพูดเนิบๆ พลางจิบไวน์จากแก้วที่เขาเคยยื่นให้แคลร์ “หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกเร็วๆ นี้นะ” เขาเอียงแก้วไวน์ที่ยังไม่หมดไปทางพวกเธอ เป็นการดื่มอวยพรแบบเย้ยหยัน “ราชินีลูน่า… แคลร์”

แคลร์อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นสะท้านกับคำพูดของโรมัน เธอโล่งใจ...