บทห้าสิบห้า

คิลเลียนจ้องมองแผ่นหลังของแคลร์ที่กำลังเดินจากไปพร้อมกับครุ่นคิด สายตาของเขาเลื่อนลอยไปยังลูคัสซึ่งกำลังจ้องมองเขาเขม็งจากจุดที่ยืนอยู่ด้วยแววตาโกรธเกรี้ยวเย็นชา คิลเลียนภูมิใจในความสามารถที่จะรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ได้ แต่เขาก็อดรู้สึกเย็นวาบที่สันหลังไม่ได้

เขากังวลเรื่องแคลร์อย่างแท้จริง พวกคนหม...