บทหกสิบห้า

แคลร์เริ่มรู้สึกง่วงงุนระหว่างเดินทางกลับคฤหาสน์ เธอรู้สึกตัวเบาหวิวราวกับสายลมเย็นๆ ที่พัดเอื่อยอาจพัดพาเธอปลิวไปได้เหมือนเศษผ้า

เป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่หัวของเธอปลอดโปร่ง และความคิดก็แจ่มชัด การตัดสินใจออกมาขับรถเล่นเป็นการตัดสินใจที่ยอดเยี่ยมจริงๆ พอรถแล่นมาจนเห็นประตูรั้วสูงตระหง่าน เธอก็แทบจ...