บทหกสิบเก้า

ลูคัสชักปืนออกมาเมื่อพวกเขาหลบเข้าหลังกำแพง สังเกตเห็นว่าพลซุ่มยิงหยุดยิงเมื่อพวกเขาพ้นระยะสายตาไปแล้ว แม้ว่าคนหมาป่าสองตนที่ออกมาพบเขาจะยืนนิ่งไม่ไหวติง

ทั้งคู่ไม่ได้รับบาดเจ็บ สีหน้าเรียบเฉยอ่านไม่ออกขณะยกมือค้างไว้เป็นการแสดงว่ายอมจำนน

ลูคัสเล็งปืนไปที่คนหมาป่าที่นั่งอยู่ ส่วนองครักษ์ที่บาดเจ็บขอ...