บทที่ 209 แต่ละคนกลับมาที่ของพวกเขา

ฉันลุกพรวดขึ้น เขย่งปลายเท้าเล็กน้อย แล้วโผเข้าสู่อ้อมแขนของเจอร์รี่ เอามือโอบรอบเอวเขาไว้แน่น

“วันนี้กระตือรือร้นจังเลยนะ” เจอร์รี่หยอกล้อ พลางลูบหลังศีรษะฉัน “คิดดีแล้วเหรอ”

“คิดดีแล้ว” ฉันตอบ ขณะที่สายตาเหลือบไปเห็นคริสโตเฟอร์ยืนอยู่ที่ประตู สีหน้าเรียบเฉยเย็นชาราวกับหน้ากากน้ำแข็ง

ก่อนที่ฉันจ...