บทที่ 214: เขาไม่ตาย

ตอนที่ฉันกำลังจะเคาะกระจกรถ บอดี้การ์ดคนหนึ่งก็เข้ามาขวางทางฉันอย่างรวดเร็ว

"สวัสดีครับคุณผู้หญิง นี่เป็นรถส่วนบุคคลครับ"

"อ้อ ค่ะ" ฉันชี้ไปทางด้านหลังของรถ "ฉันรู้จักเขาค่ะ"

กระจกฝั่งผู้โดยสารเลื่อนลง เผยให้เห็นบอดี้การ์ดอีกคน "ขอโทษครับ เจ้านายของเราไม่รู้จักคุณ"

ฉันสวนกลับ "ไม่รู้จักฉันเหรอคะ...