บทที่ 347 แฟนทางเลือก

เจอร์รี่เช็ดน้ำตาให้ฉันเบาๆ แล้วรับเซเลสเทียไปจากอ้อมแขนฉัน "ร้องไห้ได้สองนาทีนะ นานกว่านั้นเดี๋ยวจะปวดตา"

ฉันกอดเขา ซบหน้าลงกับไหล่ "ฉันหยุดร้องแล้ว"

เจอร์รี่ตบหลังฉันเบาๆ แล้วกระซิบ "ดูแลแม่ด้วยนะ"

ฉันปล่อยเขาแล้วหันกลับไป แมดิสันอ้าปากแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ฉันเห็นเธอกำลังจะเดินไปจึงยื่นมือออก...