บทที่ 64 เป็นลม

พอเห็นว่าท่านเบนท์ลีย์มองทะลุปรุโปร่ง ฉันก็ไม่ลังเลอีกต่อไปและพยักหน้า “ใช่ค่ะ”

ท่านเบนท์ลีย์ยกมือขึ้นแล้วกวักมือเรียกแบร์รี่ให้นำบางอย่างมา มันคือเวชระเบียนที่เหลืองกรอบ

ฉันรับมาดูแล้วพลันรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นพิเศษ

ตอนเด็กๆ คริสโตเฟอร์พบนักจิตวิทยาหลายคน

ฉันเงยหน้าขึ้นอย่างลังเล ไม่อยากจะเชื่อสิ่...