บทที่ 122: ฉันคิดถึงพวกเขา

บทที่ 122: ฉันคิดถึงพวกเขา

คามิลลา

ฉันยังคงตัวสั่นไม่หยุด แต่สุดท้ายก็หลับตาลงและกำหมัดแน่น พยายามหยุดอาการสั่นที่ไม่รู้จบในมือ ฉันเริ่มด้วยการเกร็งกล้ามเนื้อทุกส่วนตลอดช่วงไหล่และต้นแขน เกร็งค้างไว้อย่างนั้นจนกระทั่งนาฬิกาในใจบอกว่าถึงเวลาต้องปล่อย

ฉันผ่อนลมหายใจยาวขณะที่ผ่อนคลายกล้ามเนื้อ แต่อา...