บทที่ 130: พ่อ?

บทที่ 130: พ่อเหรอ?

คามิลล่า

ฉันเตรียมพร้อมอยู่แล้วเมื่อร่างจากเบาะหลังพุ่งผ่านช่องว่างระหว่างเบาะหน้าทั้งสองมา ฉันยื่นมือออกไปคว้าคอของคนที่มองใกล้ๆ แล้วเห็นชัดว่าเป็นผู้ชาย แต่ก่อนที่ผ้าคลุมจะหลุดออกหมด ฉันก็ชะงักและตัวเกร็งเมื่อกลิ่นโคโลญจน์ปะทะจมูก

จังหวะที่ฉันหยุดนิ่งนั่นเองคือสิ่งที่เขาต้อง...