บทที่เจ็ด: อารมณ์ซาดิสติก

บทที่เจ็ด: ไอ้สารเลวซาดิสม์

เอเดรียโน

ผมรู้ว่าผมน่าจะหยุดตัวเองได้แล้วตอนที่ความโกรธซึ่งครอบงำผมก่อนหน้านี้เปลี่ยนเป็นความด้านชาที่คุ้นเคย แต่ผมก็ไม่หยุด

หมัดแล้วหมัดเล่า ผมรู้สึกเหมือนตัวเองหลุดลอยขณะเหวี่ยงหมัดซ้ายเป็นวงโค้ง เล็งไปที่ชายซึ่งแทบจะหมดสติอยู่ตรงหน้า เขาบาดเจ็บสาหัสเห็นๆ แต่ผมก็ยัง...