บทที่ 1: เราไม่ควรติดต่อกันจริงๆ

ในห้องสวีทที่สลัวๆ ชายคนหนึ่งกอดเอวบางของชาร์ล็อตต์แน่น กดเธอเข้ากับกำแพงเย็นๆ เขาจูบเธออย่างเร่าร้อน มือของเขาจับหน้าอกเธอ ลูบไล้หัวนมที่ไวต่อความรู้สึกผ่านเนื้อผ้า

ชาร์ล็อตต์ รัสเซลล์ ครางเบาๆ ขาของเธอบิดเบี้ยวไปมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อเธอรู้สึกตัวเองเปียกชุ่มขึ้น

นิ้วของชายคนนั้นไล้ลงมาตามขาเรียวยาวของเธอ ปลายนิ้วของเขาเต้นรำเหมือนนักเปียโน ยั่วเย้าจนเธอสะท้านไปทั้งตัว และไม่นานความตื่นเต้นก็ทำให้นิ้วของเขาเปียกชุ่ม

“ตื่นเต้นเหรอ?” เขาหัวเราะเบาๆ ดึงมือกลับ เขาสอดนิ้วที่เปียกชุ่มเข้าไปใต้เสื้อผ้าเธอ ป้ายมันลงบนหัวนมก่อนจะดูดมัน ลิ้นของเขาเล่นไปมา

ร่างกายของชาร์ล็อตต์อ่อนยวบ เธอกอดเขาแน่นกว่าเดิม ถูกความสุขที่เขามอบให้ครอบงำ

เขาถอดกางเกงในที่เปียกชุ่มของเธอ ยกขาเธอขึ้น และกดตัวเข้ามา ความแข็งของเขาสัมผัสกับความอบอุ่นของเธอ

พิงไหล่ของเขา ชาร์ล็อตต์กระซิบ “อีธาน คูเปอร์!”

ทุกอย่างหยุดชะงัก ทิ้งไว้เพียงเสียงหายใจหนักๆ

ด้วยเสียงคลิกเบาๆ ไฟก็สว่างขึ้น

แสงที่จู่ๆ ก็สว่างทำให้ชาร์ล็อตต์ลืมตาที่พร่ามัวขึ้นดูใบหน้าของชายคนนั้น

เฟรเดอริก ฮอว์กินส์ เป็นทนายความชื่อดังที่ขึ้นชื่อเรื่องความเข้มงวดและความยุติธรรม เขายังเป็นคนรวยและมีอิทธิพล ที่สำคัญที่สุด เขาเป็นพี่เขยของแฟนเก่าของเธอ อีธาน

อีธาน ไอ้คนเลวที่คบกับเธอมาสี่ปี แต่สุดท้ายก็ทิ้งเธอไปหาทายาทเศรษฐี คืนนี้พวกเขาประกาศหมั้นกัน ซึ่งทำให้ชาร์ล็อตต์ดื่มจนเมาที่บาร์ ภายใต้อิทธิพลของแอลกอฮอล์และเสน่ห์ของชายคนนั้น เธอจึงตามเขามาที่นี่

ชาร์ล็อตต์สร่างเมาทันที ประหลาดใจกับความบังเอิญที่เจอพี่เขยของแฟนเก่าในช่วงเวลาที่เธอปล่อยตัว

เฟรเดอริกพิงกำแพง จุดบุหรี่ หลังจากเงียบไปสักพัก เขายิ้มเยาะ “น่าสนใจนะ คุณรัสเซลล์”

เขาสะบัดขี้บุหรี่ออก สีหน้าเขาดูสบายๆ แต่แฝงไปด้วยการเย้ยหยัน “อะไรล่ะ นอนกับฉันเพื่อแก้แค้นอีธานเหรอ?”

เห็นได้ชัดว่าเฟรเดอริกจำเธอได้เช่นกัน

ชาร์ล็อตต์ไม่สามารถแกล้งเมาและไม่รู้จักเขาอีกต่อไป เธอไม่สามารถทำให้คนใหญ่คนโตอย่างเฟรเดอริกโกรธได้ เธอจึงก้มหน้าขอโทษด้วยความอับอาย “ขอโทษค่ะ คุณฮอว์กินส์ ฉันเมา”

เฟรเดอริกหัวเราะเบาๆ ไม่ทำให้เธอลำบาก เขามองไปที่เสื้อผ้าที่ขาดกระจายบนพื้น จากนั้นก็ลุกขึ้นและโยนเสื้อคลุมให้เธอ “ใส่นี่สิ ฉันจะพาเธอกลับบ้าน”

ชาร์ล็อตต์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและขอบคุณเขาเบาๆ

เฟรเดอริกขับเบนท์ลีย์ คอนติเนนทัล และทั้งสองคนไม่พูดอะไรกันระหว่างทาง

ชาร์ล็อตต์แอบมองเขา

ใบหน้าด้านข้างของเฟรเดอริกไร้ที่ติ มีลักษณะเด่นที่คมชัดเน้นความหล่อเหลาของเขา แม้เสื้อของเขาจะไม่มีแบรนด์ แต่ก็แผ่ความหรูหราออกมาอย่างเงียบๆ

เมื่อพวกเขามาถึง เฟรเดอริกหันมาหาเธอ สายตาของเขาจับจ้องที่ขาเรียวยาวของเธออยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หยิบนามบัตรจากช่องเก็บของและยื่นให้ชาร์ล็อตต์ ยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก

ความตั้งใจของเฟรเดอริกชัดเจน และชาร์ล็อตต์ก็เข้าใจทันที

เธอมองกลับไปที่เขา ประหลาดใจที่เขาต้องการนอนกับเธออีกครั้ง

แม้ว่าเฟรเดอริกจะมีทักษะในการกระตุ้นความต้องการของเธออย่างรวดเร็ว แต่ความคิดเรื่องตัวตนของเขาทำให้ชาร์ล็อตต์ลังเลและปฏิเสธ “คุณฮอว์กินส์ เราไม่ควรติดต่อกันอีก”

เฟรเดอริกมองชาร์ล็อตต์ เธอสวย แต่เขาจะไม่บังคับเธอ

เขาเก็บนามบัตรกลับไป ยิ้ม “คุณพูดถูก เราไม่ควรติดต่อกันอีกจริงๆ”