บทที่ 122 ฉันจะพิจารณาว่ามันถูกสุนัขกัด

ภายในรถ มีเพียงเสียงทุกข์ระทมของเซราฟินาที่ดังอยู่ในอากาศ

เธอเปลี่ยนจากความโกรธเป็นเพียงแค่สะอื้นไห้

คนที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์คงกำลังตกใจมาก แต่เซราฟินาไม่ยอมบอกว่าเธออยู่ที่ไหน

ในที่สุด เธอก็วางสาย

หลังจากวางสาย เธอทรุดตัวลงพิงกระจกรถเหมือนลูกหมาที่หลงทาง ดูน่าสงสารอย่างที่สุด

รถแล่นมาจอดที่คฤห...