บทที่ 177 อลาริคเลยโดมินิก

อลาริกหัวเราะอีกครั้ง คราวนี้มีความเสียดสีแฝงอยู่ คำพูดของโดมินิกฟังดูเหมือนเรื่องตลกที่สุดสำหรับเขา เปี่ยมไปด้วยความดูแคลน เขาไม่ได้แค่รู้สึกขบขัน แต่รู้สึกว่ามันน่าสมเพช

โดมินิกสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในสีหน้าของอลาริก ใบหน้าเขาเริ่มเครียดขึ้น "อลาริก สักวันนายจะเข้าใจว่ามันโง่แค่ไหนที่ปล่อยให้ผ...