บทที่ 375 ความอ่อนโยนพันไมล์ (7) น้ำผึ้งฉันคิดถึงคุณมาก

หลังอาหารเย็น อลาริกรีบลุกขึ้นไปล้างจาน

เซซิเลียตามไป โอบแขนรอบเอวเขา ทำให้เขาชะงัก อีกวินาทีต่อมา รอยยิ้มกว้างก็ปรากฏบนใบหน้าเขา

ห้องเงียบมาก มีเพียงเสียงน้ำที่ไหลจากก๊อก

เซซิเลียรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ท่วมท้น

เธอไม่เคยคิดว่าบ้านธรรมดาๆ หลังหนึ่งจะให้ความรู้สึกอบอุ่นและสบายใจได้ขนาดนี้

"จะอยู่น...