บทที่ 501 ฉันเป็นของคุณ

พอหมอออกไป เซซิเลียกับอลาริคต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก

พวกเขาทิ้งตัวลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น สบตากัน แล้วจู่ๆ ก็หัวเราะออกมา

พวกเขาไม่แน่ใจว่ากำลังหัวเราะให้กับความตื่นตระหนกที่ไม่จำเป็นก่อนหน้านี้ หรือแค่รู้สึกโชคดีที่รอดพ้นปัญหาในครั้งนี้

ไม่ว่าจะอย่างไร ความสุขที่พวกเขามีร่วมกันก็ชัดเจนราวกับผลึกแก...