บทที่ 102

ข้าพเจ้าปล่อยให้บลูอยู่ในห้องเพื่อที่จะมีเวลาซึมซับทุกอย่าง ทันทีที่เราก้าวเข้าบ้านและเห็นจำนวนคนรอบๆ ความรู้สึกปกป้องที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนพลุ่งขึ้นในตัวข้าพเจ้า และข้าพเจ้าไม่อาจละจากข้างบลูได้เลย ราวกับว่าคำว่า 'ปกป้อง' กำลังวนเวียนในหัวข้าพเจ้าไม่หยุด มีชีวิตเล็กๆ สามชีวิตกำลังเติบโตอยู่ในตัวภรรย...