บทที่ 11

อาร์เทมิส

ทั้งฉันและบลูต่างหายใจหอบ

ฉันเพิ่งรู้ตัวสายไปแล้วว่าเมื่อกี้พูดอะไรออกไป และฉันเกลียดที่ตัวเองเสียการควบคุมแบบนั้น ความจริงตอนที่พูดฉันไม่ได้คิดอะไรเลย ปากฉันพล่ามออกไปก่อนที่สมองจะทันรู้ตัวว่ากำลังพูดอะไร เชี่ย

แล้วเพราะฉันดูเหมือนจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลยเวลาอยู่ใกล้เธอ สายตาฉันจึ...