บทที่ 40

ตกใจเป็นคำเดียวที่ฉันใช้อธิบายสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นได้ อาร์ทิมิสจ้องมองเลียมตั้งแต่เราเดินเข้ามาและฉันก็พร้อมที่จะฟังเขาพูดอะไรเหี้ยๆ แต่เขาก็ยังคงสุภาพอยู่บ้าง ก็นับว่าสุภาพตามมาตรฐานของอาร์ทิมิสนะ

ฉันไม่คาดคิดว่าเขาจะขอให้ฉันเขียนกฎใหม่ทั้งหมด กฎเก่าของฉันยาวกว่าและส่วนใหญ่เป็นการแขวะอาร์ทิมิส ราย...