บทที่ 47

อาร์ทิมิสกับฉันพยายามออกจากโรงพยาบาลโดยไม่ให้ใครเห็น แต่ก็มีคนอยู่นานพอที่จะถ่ายรูปเราตอนที่เราออกมา ฉันดึงแขนเสื้อฮู้ดให้คลุมมือเพื่อซ่อนแหวน และแน่ใจว่ารอยที่คอของฉันมองไม่เห็น หวังว่าจะไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันคืนนี้ นอกจากเรื่องที่มีคนบุกเข้าบ้านเรา แต่ถ้าฉันต้องให้การเกี่ยวกับการถูกทำร้า...