บทที่ 478 คำสารภาพ

ฉันลุกขึ้นอย่างเงียบๆ แง้มประตูออกนิดหน่อย และเห็นว่าห้องนั่งเล่นมืดสนิท ยกเว้นแสงสี่เหลี่ยมเล็กๆ ฉันแทบมองเห็นใบหน้าของแบรด นิ้วของเขาเคลื่อนไหวรัวเร็วบนหน้าจอโทรศัพท์ แสงจากมือถือทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาดูน่ากลัวอยู่พอสมควร

ฉันทนกับข้อความไม่หยุดหย่อนของเขาไม่ไหวอีกต่อไป จึงตอบกลับไปว่า "ฉันรู้ว...