บทที่ 531 พบเธอ

จากนั้น หลังจากที่เธอตัดสินใจกระโดดลงจากหน้าผาอย่างเด็ดเดี่ยว ผมก็ตื่นขึ้นมาเนื้อตัวชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ

แล้วผมก็เฝ้ามองความมืดมิดอันสิ้นหวังต่อไป ทนผ่านค่ำคืนแล้วค่ำคืนเล่า

ในวันที่เจ็ดสิบห้า ในที่สุดประตูบ้านก็เปิดออก

ผมเดินออกจากประตูไปและพบว่านี่คือย่านที่เรากับมีอาเคยอยู่ด้วยกัน

ตลอดวันที่เร...