บทที่ 67 มหาวิทยาลัยเมืองหลวงแห่งชาติ

มีอาหันมามองฉัน หาว หันหลังให้ แล้วก็หลับไปในอ้อมแขนของเบนจามินเหมือนลูกแมวที่พอใจ

ความพยายามทั้งหมดของฉันที่จะทำให้มีอามีความสุขด้วยการเสี่ยงชีวิตที่บาร์นั้นไร้ประโยชน์

อิซาเบลล่าใจร้ายห่มผ้าห่มคลุมตัวเอง เหลือช่องเล็กๆ ไว้แอบดู

ฉันเพิ่งหัวเราะเยาะมีอา และตอนนี้ฉันกลับเป็นคนที่ถูกจับตามอง รู้สึก...