บทหนึ่งร้อยหกสิบสี่ - คิดถึงสิ่งที่คุณทำ

ไวแอตต์

อลิซซ่าวิ่งพรวดลงบันไดไป หัวเราะคิกคัก เธอจะวิ่งเท่าไหร่ก็ได้ แต่ก็รู้ดีว่าผมจะจับเธอได้อยู่ดี โชคดีที่ประตูหน้าล็อกอยู่ และเราไม่ได้รอใครอยู่แล้ว เพราะผมกำลังเปลือยกาย ส่วนอลิซซ่าก็ใส่แค่กางเกงขาสั้น ผมวิ่งตามเธอไป กระโดดข้ามขั้นบันไดบ้างเพื่อให้ตามทันเร็วขึ้น เพียงไม่กี่วินาทีผมก็ไปอยู่ข้...