ส่วนที่ 114

มือที่ชื้นเหงื่อปัดผ่านผมยุ่งเหยิงของผม ขณะที่ผมจ้องมองฝุ่นหนาเตอะที่เกาะอยู่รอบม้านั่ง ในใจลึกๆ หวังว่ามันจะพังถล่มลงมาฝังร่างผมไปพร้อมกับน้ำหนักทั้งหมดที่ผมแบกไว้ ความหวาดกลัวบีบรัดอกผม เป็นความรู้สึกที่ผมไม่ได้สัมผัสมาหลายปีแล้ว นับตั้งแต่วันอันเลวร้ายที่แม่ของผมเดินจากไป แม่สัญญาว่าจะกลับมา และ...