ตอนที่ 135

พอตื่นขึ้นมา สายตาของฉันก็เลื่อนไปที่หน้าต่างห้องนอน ความมืดปกคลุมทั่วห้อง เม็ดฝนหนักๆ เริ่มกระหน่ำลงกระทบกระจกอย่างรวดเร็วต่อเนื่อง กลบเสียงนาฬิกาที่เดินติ๊กๆ ฉันปล่อยให้ร่างกายได้พักอีกสักครู่ ค่อยๆ ยืดแขนขาที่เริ่มปวดเมื่อย พวกองครักษ์คงกลับไปแล้วล่ะ ฉันคิดพลางยิ้มมุมปาก

เอเดนยืนกรานให้ฉันพาองค...