ส่วนที่ 142

/โรส POV/

ทันทีที่เสียงทึบๆ ดังก้องไปทั่วป่า มันส่งความเจ็บปวดแสบร้อนผ่านกะโหลกศีรษะของฉัน ฉันไม่สามารถขยับตัวได้ ต้องใช้เวลาอีกสองสามวินาทีกว่าจะประมวลผลได้ว่าเอเดนนอนอยู่บนพื้น หมดสติ

สายตาฉันพร่ามัวที่ขอบตา แขนขาสั่นและกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ ฉันพยายามสั่งกล้ามเนื้อให้ทำงาน พอควบคุมได้แล้ว ...