ตอนที่ 83

ลมหายใจของผมสะดุดขณะที่แอบมองโรสจากหางตา ผมกำลังกัดอาหารคำหนึ่ง ริมฝีปากเม้มแน่นเมื่อเห็นเธอกลืนน้ำลายอย่างเห็นได้ชัด โอเมก้าคนนี้กำลังกำขอบเก้าอี้แน่น จนข้อนิ้วซีดขาวและขาก็กระดุกกระดิกไม่หยุด ผมตระหนักได้ทันทีว่าเธอโกหก—เรื่องที่ว่าเธอไม่มีอาการแพ้อีกแล้ว

ในฐานะคนที่มีประสบการณ์แย่ที่สุดกับอาการ...