บทที่ 146

ซีซิเลียควรจะฉวยโอกาสหายกลับไปที่ห้องของเธอ แต่เธอกลับยืนลังเลอยู่ตรงนั้นแทน รู้สึกถึงความสั่นสะท้านที่ควบคุมไม่ได้แล่นผ่านร่างกาย เธอมองพวกเขาจูบกัน—ได้ยินเสียงลมหายใจที่สับสนหยาบกร้าน เสียงแก้วแตกเมื่อแลนดอนกวาดทุกอย่างออกจากเคาน์เตอร์ ขณะที่เขายกเอมีเลียขึ้นที่เอวและวางเธอลงบนขอบ

อย่างร้อนรน เธอ...