บทที่ยี่สิบห้า

กาเบรียลา

ฉันรีบลุกขึ้นและตามเขาไป ทิ้งคนอื่นๆ ไว้ข้างหลัง ฉันเพิกเฉยต่อเสียงเรียกชื่อฉัน ได้แต่มองเอนโซเปิดประตูอย่างแรงและปิดมันเสียงดังก่อนที่ฉันจะไปถึงด้วยซ้ำ ฉันไม่ลังเลที่จะรีบวิ่งออกไปข้างนอกเพื่อเห็นเขาเดินเร็วมากจนใครก็ตามที่เดินผ่านไปมาจะรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังโกรธ

ฉันไม่แน่ใจว่าเกิดอะไร...