บทที่สามสิบแปด

กาเบรียล่า

จิตใจฉันตกต่ำมาตลอดตั้งแต่ไอวี่ปรากฏตัวขึ้น และฉันไม่มีอารมณ์จะช่วยหรือแม้แต่คุยกับใครทั้งนั้น ยกเว้นชายคนที่กำลังเดินตรงมาหาฉันในตอนนี้ ทันทีที่ฉันเงยหน้าขึ้นจากการจ้องมองดอกไม้และเห็นเขาเดินมาทางนี้ รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนริมฝีปากฉันทันที

เขามานั่งข้างๆ ฉัน แรกๆ ฉันคิดว่าเขาจะพูดถึงเรื่...