บท 1094

ฉันเก็บรูปกลับไปและทำเหมือนไม่รู้อะไรเลย

ในใจเธอคงมีเครื่องหมายคำถามใหญ่ๆ ว่ารูปนั้นมาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง ซึ่งมันไม่น่าเกี่ยวกับฉันที่เป็นคนตาบอดแน่ๆ

"จินสุ่ย!" ซูเหม่ยเรียกฉัน

ฉันออกมาจากห้องและเห็นเธอวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะเล็กๆ ในลานบ้าน

"จินสุ่ย กินอาหารเช้าได้แล้ว"

เธอเดินมาจูงฉัน พาฉันนั่งลงแล...